«Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, ο δρόμος της προγραμματικής σύγκλισης»
Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2012
Σπύρος Καβουνίδης
Με αριστερή ορολογία: Ποιά είναι η κυρίαρχη αντίθεση σήμερα;
Διανοουμαινιστί: Ποιό το κύριο διακύβευμα;
Σε απλά ελληνικά: Τί παίζεται;
Νομίζω, όλοι συμφωνούμε, ότι αυτό που παίζεται είναι η παραμονή μας στη ζώνη του ευρώ. Ίσως και πέρα απ’ αυτό η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σ’ αυτό νομίζω συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ, συμφωνεί η ΔΗΜΑΡ.
Χρόνια τώρα –κάθε χρόνο ξοδεύουμε ως κράτος παραπάνω απ’ ότι εισπράττουμε, δηλαδή κάθε χρόνο παράγουμε νέα ελλείμματα. Τα ελλείμματα κάθε χρόνο αθροίζονται και μας δίνουν το χρέος.
Μέχρις ένα σημείο -χάρις στη ζώνη του ευρώ- τα ελλείμματα καλυπτόντουσαν από δάνεια και νέα δάνεια. Κάποια στιγμή -ιδίως μετά το όργιο κρατικών δαπανών της 2ης περιόδου Καραμανλή- σταμάτησε να μας δανείζει ο ιδιωτικός τομέας. Πολύ απλά γιατί φοβόταν ότι θα χάσει τα λεφτά του.
Τώρα συμφώνησαν να χάσουν τα μισά και βάλε για να γλιτώσουν τα υπόλοιπα. Και μας δανείζουν τα κράτη, οι εταίροι μας στην ευρωζώνη.
Φυσικά με όρους. Βασικότερος όρος να λειτουργήσουμε έτσι ώστε να κάνουμε βιώσιμο το χρέος. Δηλαδή να μην παράγουμε νέα ελλείμματα και σιγά σιγά να μειώνουμε το υπόλοιπο χρέος.
Αυτά -αν είναι έτσι όπως νομίζω- οδηγούν στην αποδοχή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.
Όμως: Το μεν ΠΑΣΟΚ για καιρό αποδεχόταν τα μνημόνια αλλά έσερνε τα πόδια στην εφαρμογή τους.
Η δε ΔΗΜΑΡ δεν τα αποδέχεται κλείνοντας όμως το μάτι ότι “έχουμε συνέχεια του κράτους άρα, τι να κάνουμε, δεν θα τ’ αρνηθούμε αν έχουμε κυβερνητική ευθύνη”. Αυτό νομίζω λέγεται στάση ”free rider”, τζάμπα επιβάτη.
Μήπως έπρεπε να ‘ναι αλλιώς το μνημόνιο; Ασφαλώς ναι. Μπας και προτείναμε όμως κάτι άλλο ως χώρα, ως ΠΑΣΟΚ, ως ΔΗΜΑΡ; Κάτι πιστευτό, ολοκληρωμένο; Όχι. Μήπως ήμασταν πειστικοί για την αποφασιστικότητά μας στην εφαρμογή; Όχι.
Λέμε όχι στις οριζόντιες περικοπές. Πράγματι είναι πολύ σκληρές ιδίως για αυτούς που ήταν ήδη σε χαμηλές εισοδηματικές κατηγορίες. Μήπως μελετήσαμε και προτείναμε μη οριζόντιες περικοπές; Ποιές πρότεινε το ΠΑΣΟΚ, ποιές η ΔΗΜΑΡ;
Λέμε ναι στις διαρθρωτικές αλλαγές. Ποιές;
Συμφωνούμε στη μείωση του κράτους και μείωση του αριθμού των υπαλλήλων του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Προφανώς πρέπει να ‘ναι μελετημένες. Τις μελετήσαμε; Ποιές απολύσεις προτείνουμε;
Η Κεντροαριστερά -η προοδευτική παράταξη σήμερα- δεν μπορεί, μετά τις εμπειρίες τόσο τις ελληνικές όσο και τις διεθνείς, παρά να είναι αντικρατικιστική.
Και για να φύγουμε από τα μνημονιακά και να πάμε σε άλλα σημαντικά θέματα, ας δούμε αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε θέματα όπως:
- Πολιτικό σύστημα
- μείωση βουλευτών σε 200
- εκλογικό νόμο που μειώνει κίνητρα διαπλοκής
- μείωση αμοιβών βουλευτών
- μείωση προσωπικού βουλευτών
(όχι αποσπάσεις, όχι τακτοποιήσεις προσωρινών)
- Χωρισμό εκκλησίας – κράτους
- φορολόγηση εισοδημάτων εκκλησίας
- φορολόγηση ακίνητης περιουσίας εκκλησίας (πλην μνημείων)
- καθιέρωση ενός, πολιτικού, αναγνωρισμένου γάμου
- όχι θρησκευτικά στα σχολεία
- έξω η μεταφυσική από τα Πανεπιστήμια
- Προώθηση της Ισότητας των δύο Φύλων
- ναι σε ποσοστώσεις όσο υπάρχει ανισότητα
- ανεξαρτητοποίηση οικονομική (ατομικές δηλώσεις)
- ποινικοποίηση και του πελάτη πορνείας
- Απόλυτη αναγνώριση δικαιώματος σε διαφορετικότητα
- ναι σε σύμφωνα συμβίωσης ομοφυλοφίλων και σε πολιτικό γάμο
- Μέτρα βελτίωσης ποιότητας περιβάλλοντος
- όμως όχι άρνηση κάθε επένδυσης
- υιοθέτηση του ο ρυπαίνων πληρώνει
- προώθηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας
(και όχι υιοθέτηση κάθε τοπικής αντίρρησης)
- Μετανάστες – ρατσισμός
- υποστήριξη δικαίου γης παράλληλα με δίκαιο αίματος για υπηκοότητα
- πάταξη λαθρομετανάστευσης αλλά και ανθρώπινες συνθήκες κράτησης
- Παιδεία
- ενίσχυση δημόσιας εκπαίδευσης με συνεχή αξιολόγηση
- ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων
- Εξορθολογισμός πολιτικών – δίχτυ προστασίας
- ενισχύσεις άμεσα όχι έμμεσα
(π.χ. όχι παρεκκλίσεις για ενισχύσεις
όχι επιδόματα μέσω ιδιωτών που στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό και δρουν ενάντια στην ισότητα)
- καθορισμός διχτιού προστασίας και προσπάθεια να αυξάνει
Που πρέπει να απευθύνεται η Κεντροαριστερά:
- Στους παραγωγούς του πλούτου της χώρας από τον εργάτη μέχρι τον top manager
- Στα αδύναμα μέλη της κοινωνίας
- Στους ενεργούς πολίτες στα (πρώην νέα) κοινωνικά κινήματα όπως οικολογικό, φεμινιστικό, εθελοντικές οργανώσεις
- Σε όλους που ενδεχομένως ενάντια στο στενό συμφέρον τους συμφωνούν ιδεολογικά
Πολιτεια 2012 