«Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, ο δρόμος της προγραμματικής σύγκλισης»
Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2012
Νίκος Διακουλάκης, Παρέμβαση
Οι τοποθετήσεις των 3 βασικών ομιλητών αναδεικνύουν τις δυνατότητες συγκλίσεων για μια προοδευτική διακυβέρνηση στη χώρα και επιβεβαιώνουν την ορθότητα της απόφασης της πολιτικής κίνησης ΠΟΛΙΤΕΙΑ 2012 να οργανώσει αυτή τη συνάντηση διαλόγου.
Διάλογος ασφαλώς μακράς πνοής που εκτείνεται πέρα από τον ορίζοντα των επόμενων εκλογών και θα πρέπει να προχωρήσει χωρίς περιχαρακώσεις και προκαταλήψεις που τον ναρκοθέτησαν στο παρελθόν, όπως είπε στην ομιλία του ο Σπ. Λυκούδης.
Αποτέλεσμα του διαλόγου θα πρέπει να είναι ένα νέο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανάπτυξης για το 2020, με τομές και μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα, στο κράτος, στην οικονομία, στις σχέσεις κράτους-πολιτών, στο πολιτικό σύστημα.
Ασφαλώς, αυτό το Σχέδιο δεν μπορεί παρά να ενσωματώνει τους όρους της δανειακής σύμβασης και των λοιπών συμφωνιών ευρωπαϊκής στήριξης της ελληνικής οικονομίας για την έξοδο από την κρίση. Είναι όρος επιβίωσης και αποφυγής της χρεοκοπίας. Άλλωστε, οι προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις είναι, σε μεγάλο βαθμό, μέτρα που θα έπρεπε να είχαμε πάρει νωρίτερα. Και θα ήταν ηπιότερα και πιο αποτελεσματικά, αν τα είχαμε πάρει έγκαιρα όπως απέδειξε η ιστορία του ασφαλιστικού.
Θα πρέπει παράλληλα, να απαλλαγούμε από αυθαίρετες θέσεις, όπως το ότι ματαιοπονούμε με το κούρεμα, αφού το χρέος θα φθάσει το 120% του ΑΕΠ το 2020, όσο δηλαδή και το 2009! Τι σχέση όμως θα έχουν τα χαρακτηριστικά του χρέους το 2020 με αυτά του 2009. Για παράδειγμα, η σύνθεση του χρέους το 2020 θα αποτελείται πλέον κατά τα ¾ από κρατικά δάνεια, θα έχει 10ετή περίοδο χάρητος και επιμήκυνση της αποπληρωμής μέχρι 30 χρόνια, μειωμένα επιτόκια που μας εξοικονομούν 3,5-4 δισεκ. Ευρώ τόκους σε ετήσια βάση, ενώ χωρίς τις συμφωνίες θα χρειαζόμασταν κάπου 150 δισεκ. Ευρώ επιπλέον δάνεια μέχρι το 2020, οπότε το χρέος θα ξεπερνούσε το 200% του ΑΕΠ.
Κυρίως όμως το νέο Σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης θα αποτελέσει επέκταση των μεταρρυθμίσεων στο πεδίο της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Με τομές στο παραγωγικό μοντέλο και στροφή στην καινοτόμο παραγωγή και την εξωστρεφή ανταγωνιστική ιδιωτική οικονομία, στο ρόλο του κράτους και τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, στην ποιότητα, την επάρκεια και στο κόστος των δημόσιων αγαθών, στην αναδιανομή και τη δίκαιη κατανομή των βαρών, στο πολιτικό σύστημα και τους λοιπούς θεσμούς και τομείς όπως η παιδεία, η υγεία, η δικαιοσύνη.
Με σταθερό καταρχήν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, όπου όμως Ευρώπη δεν είναι μόνο ένα ευνοϊκό πεδίο αγώνων για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε προοδευτική κατεύθυνση με στόχο τη διατήρηση και επέκταση του κοινωνικού κράτους, τη θεσμική θωράκιση της χώρας και τη συνεχή ροή χρηματοδοτήσεων.
Περιέχει ταυτόχρονα και την υποχρεωτική συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά και τήρηση των νέων κανόνων χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και στήριξης των προβληματικών οικονομιών όπως γίνεται με την Ελλάδα, με αντάλλαγμα τα πρωτοφανή μεγέθη δανεισμού και κουρέματος του εξωτερικού μας χρέους.
Άλλωστε, καμία αλλαγή συσχετισμών στην ΕΕ δεν πρόκειται να επιτρέψει σε ένα κράτος-μέλος να επιστρέψει στην οικονομία των δανεικών και να ξοδεύει περισσότερα από όσα έχει, χωρίς συνέπειες ως προς την παραμονή του στην ευρωζώνη, ακόμη και στην ΕΕ.
Το κρίσιμο είναι να προχωρήσουν γρήγορα και αποτελεσματικά οι μεταρρυθμίσεις, ώστε να θα περιορίζεται αντίστοιχα η εύκολη πρακτική των οριζόντιων περικοπών και των νέων φόρων.
Η κύρια όμως μάχη μια νέας προοδευτικής διακυβέρνησης θα δοθεί στην εξασφάλιση των προϋποθέσεων εφαρμογής του νέου Σχεδίου. Αυτό σημαίνει αποκατάσταση της αξιοπιστίας των πολιτών στην πολιτική, καταπολέμηση του λαϊκισμού, του κρατισμού και της εκτεταμένης διαφθοράς. Σημαίνει επίσης αποκατάσταση των δημοκρατικών κανόνων απέναντι στα φαινόμενα ανομίας και βίας και επαναφορά της ηθικής στις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές λειτουργίες και συμπεριφορές.
Πολιτεια 2012 